Altaar
Met ‘Altaar’ biedt Felipe van Laar een plek langs het fietspad aan de Dommel die uitnodigt om tot stilstand te komen, even te verblijven, verbinding te voelen, de verbeelding aan te wakkeren en de ruimte in te nemen. Samen of alleen. De plek roept vragen op. Hoewel abstract en twijfelachtig, geeft het werk suggesties van ceremonie of ritueel, een soort heilige ruimte. Op het laatste plateau vind je een nis in de wand waar je iets achter lijkt te kunnen laten, een soort altaar. Het zijn verwijzingen naar de religieuze achtergrond van Felipe, en dan rauw, uitgekleed en brutalistisch. Kunnen we hier betekenis vinden? Of geven we die betekenis zelf?

Voor de ene passant betekent ‘altaar’ even in stilte zijn: logisch, veilig, rustig, genietend van de omgeving. Of juist met een blik op de leegte van de niet-ingevulde nis. Voor de ander wakkert het contact maken aan, op de leuningen hangen. Groepjes mensen kunnen er rondom verblijven voor een pauze met een boterham of een gesprek. Verschillende mensen, verschillende betekenissen. Deze zoektocht naar verbinding is misschien wel wat ons allemaal verbindt. Te midden van de bomen, weilanden, de rivier en de snelweg, op een plek waar gewandeld en gefietst wordt, is ‘altaar’ een uitlokking van verbinding en verbeelding. Samenkomen of alleen zijn en je bewust worden van de omgeving.

Achtergrond
In zijn werk neemt Felipe van Laar architectonisch de ruimte in, met de intentie om juist ruimte te bieden. Ruimte voor terugtrekken, voor verstilling, voor verbinding met iets groters. Felipe zoekt naar het kantelpunt waar ruimte een heilige ruimte wordt: dat wat we wel eens voelen als we tijdens een vakantie een kapel binnenlopen, maar wat ook kan gebeuren op plekken zoals een verlaten tribune in een grasveld of een stenen plateau op het dorpsplein. Plekken waar een leegte is, waar je voelt dat er misschien zojuist iets heeft plaatsgevonden, of nog zal gaan plaatsvinden. Mag je gebruik maken van deze plek?

Plekken van het onaffe, nog niet-volmaakte of juist het vergane, wakkeren een verlangen aan. Ze zijn niet ingevuld en vormen een uitnodiging om iets toe te voegen, de ruimte in te nemen, gebruik van te maken. Je voelt de neiging om er betekenis aan te geven.  

Materiaal: onbehandeld staal
Afmeting: 14x4x2m
Locatie: Sint Oedenrode, A50 onderdoorgang / rivier de Dommel
 
Mede mogelijk gemaakt door
Erik Feenstra (Atelier-T), Rob de Jong (Atelier Stokvis),
Martin Hemink (BZN metaal, Hasse Stapelbroek (Adviesbureau Stapelbroek), Bas Zemering, Dave van Rossum, Susanne Duijvestein, Harrie van de Brand, Coen Kuijpers en Peter van den Berk

Gemaakt in opdracht van
Kunststichting Meierijstad & Gemeente Meierijstad

Contact
mail[at]felipevanlaar.nl